بوی تلخ سیگارت را دوست میدارم

بوی هوایی ک نفس میکشی را دوست میدارم

ب من میگویند دیوانه ای 

اخر من دوست دخترات را هم دوست میدارم

پله پله مجذوب شدم

قدم زدم ب شوق در راهی ک میرفتی

خندیدم با نگاه ارامت

زندگی را همین لحظه میدیدم

رفت وقتو ساعتو ثانیه از ذهنم

تمام شور را در تو میدیدم

ان زمان ک اب شدنم را دیدی 

از دوباره مردنم ترسیدی

اجازه دادی انتخاب کنم 

راه های دیگر را دیدم

از تو ممنونم اجازه دادی دیوانگی کنم

تا یک بار دیگر زندگی کنم

رفتی ب راه دیگر ک کمتر اثر کنی

کم تر داغ دلم تازه تر کنی

تو را میسپارم ب دست های او

ک بیش از من پایداری کرد

با وفا بودو درس عشق بلد

تو را میخواهد !میدانم

من هم او را چندیست دوست میدارم

دیگران میگویند دیوانم

ن فدای دل دریایی ات 

زندگانی را آموختی ب من!

من همچو تو دیگری را دوس میدارم

چون وفا کرد ب منو بدی های من

بخشید مرا دلش صاف است

خنده هایش برایم همچو الماس است

می برد غم از دل کوچک ام

دلم هر بیش از روز قبل دوستش دارد

میکند زندگی را با نگاهم آغاز

در خنده هایم غرق در صدایم ساز

خدا رو ۳پاس میدارم

ک چنین کسی را دارم

میسازم برایش زندگانی رنگ رنگ

هر روز نزدیک تر ب من 

هر روز پر رنگ تر 

دگر چه گویم ک میگویند دیوانه ام 

ن جانم!!دل داده ام

این روز ها ک میبینمت حسم ب حال و هوای اوایل باز گشته است چشم میدزدم از نگاهت!کنارت نمینشینم تا گرمای وجودت را حس نکنم!این روز ها شاهد خنده های کوتاه اما ب گمانم شیرینی از تو هستم! نکند عاشق شده ای! نکند مرا رهسپار خاطراتت کردی!!شاید صدایم را در پستو خانه ی قلبت دفن کردی تا سرپوش بگذاری روی تمام انچه بودم! چه شده دریای ارام من!بر من نه مثل تازیان اما میتازی بر من! ب کدامین گناه تنبیه میکنی!؟ گناهم مهری بود ک بر تو ارزانی کردم؟حسی بود ک برایت گذاشتم و گذر عمرم!شاید حس شادی ای ک از کسی ک مرا دوست میداشت محروم کردم تا ب تو بتابم! چ شدع ای دور مانده از روز های خیلی نزدیک بودن ها! به من هم یاد بده فراموش کردن را! شاید از او باید بیاموزم دلربایی را!زیرا ک من نا موفق بودم در این مسیری ک او پیروز شد!تو در این راه همراه و هم پایم بودی تو ب من بگو چ خطایی کردم ک سزایش چنین تازیانه ی نادیده گرفتن میخورم!؟ چه خطایی کردم ک امروز نقطه میگذاری؟!چه کردم ک رحیم بودنم را ب رجیم بودن از خودت بدل کردی!؟ ای دریای ارام من!فکر میکردم!ساحل از دریا جدا نیست هر انچه من دور شوم تو ب سمتم میایی و هر چ تو دور شوی من ب سویت میدوم! امروز تو را چه شدع است ک سهم من از سیر این چند ماه گریستن شد!تو میخندی با کسی ک یکی از بهترین هایم بود! بر او خرده نمیگیرم.او نیز همچون من ب سمت حسش شتافت! اما تو چرا تو چرا همچون گنجشک لانه گم کرده از درخت دیگری ب شاخه ی من پریدی و زمانی ک بال های خسته ات ارام گرفت ب شاخه ی امن عه دیگری رفتی! من مستحق این همه نادیده گرفتن نیستم!در حق تو بدی نکردم دروغ نگفتم!پشتت حرف نگفتم! از چه رو مرا راندی!!!! شاید روزی ۷۷بار از خودم میپرسم چرا؟!دلیل رفتنش چه بود٬روز های اخر نگاه هایت متفاوت بود!!! طوری نگاه میکردی ک انگار دیگر قرار نیست یکدیگر را ببینیم! شاید تو عاقل تر بودی من احمق بودم ک نفهمیدم در حال باز کردن پر هایت بودی!من تو را گنجشک کوچک خود پنداشتم اما عقابی بودی تیز چنگال و تیزبال!!! هنو جای چنگال هایت روی تن خسته ام خودنمایی میکند! و من هنوووو بعد از این همه مدت در توهم ان خیابان در اغوش تو بزای بار اخر!در حال پاک شدن از رویای خیس تو !